No sé..

Ólaaaaa!

Jacky, die het vorige verhaal heeft geschreven (waar ik heel blij mee was), had ik achter me gelaten en ik ben doorgegaan vanuit Tupiza, Bolivia. Na 1 nachtje daar nog gebleven te hebben, heb ik de bus gepakt richting Tarija. Eenmaal in de bus 's avonds was het nog niet zeker of we konden vertrekken vanwegen blokkades op de weg.. In heel Bolivia waren stakingen. Taxi's, buschauffeurs, leraren, medewerkers van ziekenhuizen noem maar op die allemaal staken voor een hoger salaris. Stakingen zijn vrij normaal in bolivia en daardoor is het moeilijk te bereizen.. Na wat wachten vertrokken we dan toch naar Tarija. Gelukkig zat ik naast een vriendelijke, niet stinkende, helaas veel pratende man die me vanalles vertelde over zijn geloof. Eenmaal hem ervan overtuigd dat ik echt nergens in geloofde konden we eindelijk een poging doen tot slapen.. De bussen zijn helaas niet zo goed als in Ajrgentinië.. Vooral ijskoud! Rond 2 uur 's nachts stopte we in the middle of nowhere en zeiden ze dat ik hier mocht uitstappen voor Tarija. Gelukkig moest de man naast mij ook in Tarija zijn en nog een andere man. Ze zeiden: gewoon rechtdoor blijven lopen dan kom je er vanzelf. Ohja, tuurlijk.. Gelukkig kon ik met de 2 heren meelopen die me naar het dichtsbijzijnde hotel hebben gebracht. Het was nog een half uur lopen aangezien we een uur lopen voor het centrum waren gedropt vanwegen blokkades..

De dag erna kon ik 's morgens nog een dik half uur lopen naar het centrum.. Ik ben meteen gaan rondlopen in het centrum. Heel gezellig plaza waar vanalles was te doen! Vuurwerk zowat iedere dag. Soms gewoon om 6 uur 's morgens. Iedere dag parades, protesten etc. etc.
Tarija is een vrij welvarende stad met vriendelijke mensen die gewoon bij je aanschuiven op het terras. Restaurantjes die vol zitten met locals ondanks dat ze echt mediteraans eten serveren en ietsjes prijziger is dan de rest van Bolivia (i.p.v. 3, 4 euro).

Aangezien ik ook niet de stad binnenkwam, kwam ik het ook niet uit.. Overal stonden bussen, taxi's en auto's midden op straat zodat je er amper doorkon lopen. Laat staan met een auto.. Alle mensen van het hotel zaten al een paar dagen vast. Nou na 3 dagen een beetje rondgelopen te hebben op de markt, plaza en alles gossips van Tarija wist was ik het zat. Ik ben op zoek gegaan naar een andere uitweg en dat was vliegen naar La Paz. Het 3 dubbele meer dan een busticket maar nog maar 40 euro. Ik vloog in het weekend zodat ik in la paz meteen de bus kon nemen naar Peru. In het weekend is het meestal wat rustiger met de protesten. Ik wilde Bolivia voor nu even verlaten omdat het er een gekkehuis was. (lees: erg heftige protesten, constant vuurwerk en parades en dynamiet gooien op straat etc.).

De 4de dag in Tarija gingen ik met een engels stelletje wandelen naar de watervallen. Een leuke wandeltocht met als einde een watervalletje. Gewoon om eens wat anders te doen! 'S avonds nog heerlijk gegeten en lekker optijd naar bed.

Zaterdag vloog ik naar La Paz. Gelukkig geen problemen gehad om een taxi te nemen vanuit het vliegveld om meteen naar het busstation te gaan. De bus gepakt richting Cusco. Onderweg werd ik meteen verliefd op Peru. Wat een mooi landschap!

Zondags kwam ik in Cusco aan. Cusco, de oude hoofdstad van de Inca's. Het Incarijk dat ongeveer 800 jaar geleden ontstond was begonnen als een kleine cultuur in de bergen. Als snel groeide ze uit tot een heel rijk tot aan Colombia en Argentinië. De inca's bestudeerden allerlei technieken en ambachten van andere regionale culturen die zij overwonnen hadden. Hierdoor werden ze nog groter, kregen ze nog meer kennis en meer macht en hadden schijnbaar de tijd van hun leven! Ongeveer 100 jaar later komen de spanjaarden in aantocht om dat mooie rijk te vernietigen en het hele Incarijk te veroveren.

Het moraal van dit kleine verhaal is dat Cusco een mix is van Inca 's architectuur en Spaanse architectuur (vooral spaans). Een ontzettend mooie stad met een paar gezellige plaza's, bars en restaurantjes. Ohja en ook nog leuke marktjes!

De eeste avond ben ik met een frans meisje naar een bar geweest om nog even lekker te genieten. Want 2 dagen erna zou mijn 5 daagse Salkantay tour beginnen. Maandags nog rustig aan gedaan en vooral voorbereid voor de trek. Muts, trui en handschoenen gekocht. Dinsdagmorgen om 4 uur 's morgens werd ik opgehaald door het busje. Ongeveer 3 uur later arriveerden we bij de vertrekplaats waar we tevens ook ontbijt kregen. Op deze plek kwam ik er ook achter dat inplaats van mijn hele backpack, maar 5 kilo werd gedragen door de paarden.. Hehe dat stukje info had ik dan net even gemist in het spaans.. Stond ik dan met mijn te grote backpack (geleend van mijn neef) met 9 kilo op mijn rug. Ohh komt wel goed hoor ik mezelf nog zeggen. De 5 daagse trek kon beginnen met als eindpunt Machu Pichu! De eerste dag zouden we ongeveer 20 km wandelen en we begonnen 's morgens om 8 uur. We waren met: 3 brazilianen (uit de bergen), 1 duitser (met veel wandelervaring), 1 belg (leek fit), 1 new yorker (ijs en berg beklimmer), 2 colombianen (met wandelervaring), 2 zwitserse (uit de bergen), 2 oostenrijkse (uit de bergen). En Sofie uit het land zonder bergen, vooral niet fit, de langste wandeltocht was een 2 uur durende hike op een eiland met als doel: de rest van de middag op het strand liggen (wat dan toch motiverender is dan als doel hebben om de rest van de nacht op de grond te liggen in de kou om dat vervolgens de dag erna weer te doen..).

Het begin was om even in te komen. Nou die pret was snel voorbij.. In plaats van gewoon het looppad te volgen deden wij de short-cuts. Steile paadjes door struiken met modder en vooral richting "omhoog!" De short- cuts waren steeds rond de 10 minuten om dan vervolgens weer op een redelijke paadje te wandelen. Dit was om alvast te oefenen voor de dag erna. Want dan zou het in plaats van 10 minuten 4 uur zijn. Het ging allemaal wel prima, ik overleefde de short-cuts allemaal, op de laatste na. Die was extra steil en lang. Met mijn backback liep ik bijna achteruit in plaats van vooruit.. Ik kreeg het zelfs zo zwaar dat ik moest stoppen midden op het paadje en bijna out ging. Nadat de gids wat middelen in mijn gezicht spoot en ik aan vanalles wat had geroken om maar niet out te gaan konden we weer verder. Gelukkig was de pauze 10 meter verder en kon ik even rusten. Vervolgens had mijn gids geregeld dat mijn tas mee kon met de auto die de eerste dag nog mee ging naar de campingplaats. Na de rust plaats was de weg verder vrij gemakkelijk en kwam ik rond half 5 aan. Als laatste wel, ach.. De wandeling ging eerst door mooie valleien wat daarna overging in de omgeving van beschneeuwde bergen. De campingplaats bevond zich onder aan de Salkantay berg op ongeveer 4000 meter. Super mooie omgeving maar eigenlijk te koud om in een tentje te slapen.. Ze zeiden dat we een matras kregen, nou dat kon je amper een matras noemen. Meer een ontzettend dun matje, ofterwijl je lag gewoon op de grond. In je slaapzak met heel veel lagen kleding aan proberen te slapen, helaas lukte mij dat amper.

De dag erna werden we om 5 uur 's morgens gewekt met 'cocathee op bed' om vervolgens om half 6 aan de 4 uur durende wandeling naar boven te beginnen. De gids had mij een paard geadviseerd om me naar boven te brengen, aangezien ik de dag ervoor veel moeite had.. Zo eigenwijs als ik ben heb ik fijn nee gezegd en heb ik alleen een paard gekocht om mijn backpack te dragen. Er waren er genoeg die te paard naar boven gingen. Mijn hike ging prima duurde alleen ietsjes langer dan 4 uur. Eenmaal boven aangekomen hadden we een kleine pauze. Uiteraard moesten we daarna aan de andere kant weer naar beneden. Ik zou bijna zeggen dat dat moeilijker was dan naar boven. Flinke dalingen in zand/steentjes paden waarbij je 100% geconcentreerd moest zijn om maar niet je benen te breken. Uiteraard een paar keer gevallen maar gewoon lekker op mijn kont. De beschneeuwde bergen lieten we achter ons en het landschap ging verder in een cloud-forest. Toen we aan het lunchen waren kwamen er ook een paar echte wolken aan die dwars door je heen gaan omdat ze over de grond 'hangen'. Toen we verder liepen kwamen we gelukkig vrij snel weer in de zon te lopen omdat de wolken de andere kant uitgingen. De omgeving was weer ontzettend mooi, een beetje zoals in een woud alleen dan in de bergen. Alleen was ik al vrij snel klaar met het naar beneden lopen op die rotpaden. Na ongeveer 4 uur kwam ik alweer als laatste aan op de campingplaats. Na het avondeten weer meteen het bed in en proberen te slapen. Nog altijd koud, maar ietsjes warmer dan de nacht ervoor.

De dag erna mochten we weer om half 6 op. Deze dag zou wat gemakkelijker zijn en zijn we urenlang langs een rivier afgelopen in de bergen. Maisvelden, locals die hard aan het werken waren op hun land waar ze verschillende soorten fruiten en groente oogsten passeerden we. Nog een voetbalwedstrijdje tussendoor gehouden waarbij ik hoopte dat de heren zo moe zouden worden, dat ik niet weer als laatste zou arriveren op de campingplaats. Helaas was dit niet het geval. Gelukkig had ik al 3 dagen lang een vrouw langs me lopen die opzicht wel sneller kon, maar gewoon wilde genieten van het uitzicht! 'S middags kwamen we rond 2 uur aan. Rond half 4 gingen we naar aguas thermales. Overheerlijke thermaalbaden midden in de bergen waar de locals normaal komen relaxen. Nu waren wij aan de beurt. Naar 2 uur genoten te hebben en eindelijk te kunnen douchen zijn we teruggegaan naar de campingplaats om te eten. Daarna werd er kampvuur gemaakt en was er zelfs een dj! Rond een uur of 10 in de avond vonden we het tijd om naar de club van het dorp te gaan. 3 minuten lopen en we waren in het dorp waar een aantal huizen en shopjes zijn. In de club waren eigenlijk alleen maar toeristen van onze campingplaats, maar het was ontzettend gezellig. Om 1 uur lag ik in bed, lekker warm deze keer.

Om 7 uur mochten we deze keer op. Toen zijn we eerst een uur met de bus naar een plaatsje gereden waar de treinrails begonnen richting Aguas Caliente. Aguas Caliente is het stadje waar je de bus kunt nemen of lopend richting Machu Pichu. We hebben 3 uur langs de rails gelopen om zo daar uit te komen. Af en toe sjoekte er een treintje langs en de omgeving was super. Je zag de berg al waar machu pichu opligt en alle bergen erom heen! Eenmaal aangekomen in het dorp konden we eindelijk in een hotel slapen met een fatsoendelijk bed en een douch. Ik had het even helemaal gehad met wandelen en heb toen vervolgens de hele middag geslapen. 'S avonds lekker uiteten en nog wat nadrinken. Aguas Caliente was vooral heel toeristisch aangezien dit de laatste stop is voor machu pichu. Op tijd naar bed want de volgende dag ging ik dan eindelijk naar 1 van de 7 wereld wonderen.

Zaterdagmorgen, ná 4 dagen gewandeld te hebben, konden we om 4 uur 's nachts opstaan om vervolgens 15 minuten later richting de verloren stad te gaan. Per bus of lopend. Natuurlijk kos ik ervoor om naar boven te lopen. In het donker met een zaklampje en 3 anderen van de groep. Het was een dik uur lopen en vrijwel alleen maar steile trappen. Trappen zijn niet zo mijn ding, geef mij maar gewoon een paadje.. Nou ik kwam precies om 6 uur aan wanneer deuren van machu pichu openen. Machu Pichu, de verloren stad van de Inca's. De stad die de spanjaarden even over het hoofd hadden gezien en nooit hebben ontdekt. Wie verzint er nou ook om een stad te bouwen boven op en berg in the middle of nowhere. Doordat het nooit veroverd is en dus ook niet vernietigd is zijn dit 1 van de mooiste ruïnes en populairste van Zuid-Amerika. Nog veel gebouwtjes, tempels en huisjes staan er nog redelijk bij. Van 6 tot 8 kregen we een rondleiding door de 'mysterieuze stad'. We stonden letterlijk in de rond dwalende wolken. En ongeveer na 45 minuten dwaalden ze gelukkig weg. Daarna zijn we de machu pichu berg opgeklommen. De berg waar je uitzicht hebt op de hele vallei en machu pichu zelf. Het was weer een hele lastige wandeling naar boven, met alleen maar hele steile trappen wat je niet echt trappen kunt noemen. Met kleine stenen waarbij je ook weer zo je enkels kunt breken. Na een dikke anderhalf uur, bijna letterlijk kruipend omhoog, kwamen we eindelijk aan de top. Het mooie uitzicht is de wandeling dan ook zeker waard.
Toen moesten we weer naar beneden. Aangezien het reisbureau een foutje had gemaakt met mijn treinticket terug naar Cusco, in plaats van zaterdag hadden ze perongeluk voor zondags geboekt, had ik ervoor gekozen om eerder terug te gaan op die dag, want de volgende dag was mijn verjaardag. Dus toen ik naar beneden liep had ik haast. Met maar 1 pauze die hele berg afgelopen en gesprint naar de bus, toen hotel en toen treinstation.'s avonds kwam ik aan in Cusco en ben ik meteen in mijn hostel op bed gevallen. De dag erna werd ik 's morgens wakker met kleding en al aan. Ondanks dat het mijn verjaardag was had ik totaal geen kracht om uit te gaan. Die zondag ben ik 's middags Cusco ingegaan en wilde ik 's avonds uit. Helaas kwam dat er ook niet van want ik was al voor de avond was gevallen in slaap gevallen.

De 2 dagen erna ben ik nog in Cusco gebleven om nog te rusten en wat te bezichtigen. Dinsdagavond heb ik de bus gepakt naar Andahuaylas. Een klein dorpje waar toevallig 1 couchhost was. Ik kon bij moeder en zoon terecht. Een leuk huisje waar de moeder buiten op het terras haar keuken had. Helaas alleen koude douches, maar ik had een gratis bed. Ik had het kleine dorpje doorgewandeld en naar de mirador (uitzichtpunt over het dorp) geweest. Toen kwam ik weer thuis en was er een andere couchsurfer gearriveerd. Een fransman die liftend de wereld rond ging. Nu waren we met z'n 2en de enige toeristen in het dorp. We zijn gaan eten bij een typisch peruaans tentje gaan eten waar je voor 1,50 een menu krijgt. Voorgerecht een sopa (soep). Hoofdgerecht rijst, patat en vlees. En een drankje van het huis.

De dag erna ben ik alleen naar een meer gegaan ongeveer 20 minuten van het centrum. Een groot meer met wat bergen eromheen. Vooral heel rustig. De locals die daar woonden waren zelfs foto's van mij aan het maken. Een paar giegelende pubers achtervolgde me toen ik richting een restaurantje ging. Toen ik eenmaal zat kwamen ze heel verlegen aan de tafel langs me zitten. Gewoon om te zien hoe ik die lekkere vis naar binnen werk.

'S avonds weer de bus gepakt naar het volgende dorp genaamd Anacucho. Een dorp waar meer toeristen zijn maar nog heb ik maar misschien 3 andere gezien. De stad met de vele kerkjes. Na 5 kerken had ik het wel gehad. Lekker nog naar de markt geweest en lekker aan het plaza gegeten.

Vervolgens de bus gepakt naar Huancayo. Daar ook couchsurfing gedaan. Huancayo is een redelijk grote en drukke stad. Ik kwam terecht in een soort van krottewijk buiten het centrum. Bij Juan in huis. Hij had het huisje net nieuw, dus geen bank of keuken of iets. Alles moest nog gebouwd worden. Dus dat betekende ook weer koud douchen of gewoon niet. Juan nam me mee naar het centrum. We zijn naar de grote markt geweest. Een markt bestaan meestal uit kleding, souveniers en eten. Het eten vind ik altijd de meest fasineerende afdeling. Kraamjes lang die er eigenlijk te ranzig uit zien om maar iets van eten te verkopen, waar de kippen, koeien en varken op tafel liggen of rondhangen. Waar ze stukken af aan het hakken zijn of gewoon bijv. de hele koe nog hangt aan een haak. Waar de honden rondzwerven bij al die kraampjes en vliegen overal te zien zijn. Dan heb je nog de visafdeling. Soms hangen ze te drogen in de zon. Soms liggen ze daar gewoon te liggen op de tafel zonder iets van ijs erop of in een koeling, daar doen ze niet aan. Als de locals vis kopen dan doen ze even hakken takken en klaar is de vis.

Juan en zijn collega namen me mee naar een restaurant waar alle locals altijd heen gingen. We kwamen aan en buiten stond de barbeque al aan en op tafel lagen gehele varkens klaar om verkocht te worden. Het was een soort zaal met heel veel tafels. We hadden vanalles bestelld waar ik geen idee van had wat het was. Toen ze ze borden brachten lag er een berg vlees op. Nog wat typische groentes erbij en patate. Het enige waar ik niet aan moest denken was de markt waar we daarvoor waren geweest waar al het eten hing en lag. Prima gegeten, nog steeds geen idee wat ik heb gehad maar het smaakte me goed. Toen naar huis om een siesta te houden.'S avonds naar een restaurant geweest met weer ontzettend lekker eten. Daarna zijn we naar een bar en een club gegaan. Niet helemaal mijn ding daar zo tussen de locals.

De dag erna de bus gepakt naar Tingo Maria. Een plaatsje dat zowat aan de jungle ligt. Eindelijk ook weer wat warmte! Juan had me vanalles aan tips en adressen gegeven voor in Peru. Ook weer bijna geen toeristen hier.'S morgens kwam ik aan en heb ik de tuk-tuk gepakt richting het nationaal park dat ze daar hebben. Ik moest even wachten omdat er nog niemand was, dus heb ik even gewacht in een restaurantje. Tijdens het naar de wc gaan kwam ik in de tuin terecht met kippen, hanen, koeien, varkens en een papegaai die kon praten. De wc zelf heb ik trouwens overgeslagen. Ik zal de details achterwegen houden.

Toen er eindelijk iemand bij de entree kwam vertelde ik dat ik graag wilde couchsurfen in een lodge. En dat kon. Ze hadden een lodge aan de andere kant van het park voor het personeel waar altijd bedden over waren. Toen dat geregeld was heb ik zelf een vwandeling gemaakt door dat gedeelte van het park. Ze hadden er ook 1 grot, maar dat was niet zo heel bijzonder. Er zaten vooral veel vleermuizen..

Daarna de tuk-tuk gepakt naar een andere kant van het park. Daar heb ik wat mooie watervallen bezocht en gezond. Voor te zwemmen was het water me net iets te koud. Daarna naar de lodge gegaan waar eigenlijk niemand was behalve de meest vreselijke beesten ter aarde, namelijk spinnen.. Ik had een kamer voor mezelf. Degene die er was ging nog even snel vegen voordat ik de kamer kon betreden. Dat was ook wel nodig want het stof zag je nog liggen na het vegen. En ja op iedere plaats waar ik keek, hing, kroop of zat wel iets wat me niet beviel.. Helaas moest ik daar alleen mee dealen. Gelukkig was er geen elektriciteit dus toen ik ging slapen zag ik niets meer hangen...

De dag erna kreeg ik ontbijt en ben ik aan een wandeling begonnen naar watervallen aan die kant van het park. De wandeling zelf was in de mooie natuur. Op een gegeven moment kwam ik 2 duiters tegen die in Guatamala woonden en hier op vakantie waren. Zij waren vooral bezig met vogels spotten. Het uur daarop heb ik gezellig meegedaan. Verrekijker erbij, boeken erbij en de camara. We hebben de Cock of the Rock gezien, de nationale vogel van Peru. Voor de rest had ik het na een uur wel gezien en ben ik terug gewandeld. De duitsers vertelde me dat ik de waterval had gemist. Toen ik bijna terug was bij de lodge had ik nog steeds geen waterval gezien. Ik kwam een paar locals tegen die me vertelde dat ik een stukje terug moest. Ja doeiii! Volgensmij zitten ze me hier allemaal voor de gek te houden.. Ik ga me hier aan de rivier wel zitten. Een poging tot foto's van mezelf maken met de zelfontspanner, daar kon ik me wel even mee vermaken. Nog een beetje gedoedeld in het water en toen terug gegaan naar de lodge. Daarna wilde ik de bus pakken richting het noorden. Helaas was er niemand die mij wilde brengen. Volgensmij waren de wegen te slecht dat er geeneen bus daarheen reed. Vervolgens naar Huanucu gegaan met een collectivo (soort goedkope taxi) gewoon een 4 persoons auto waar we op een gegeven moment met z'n 7en in zaten. Alles kan hier. 2 uur later kwamen we aan waarna ik erachter kwam dat de taxi chauffeur tegen mij gelogen had en natuurlijk alleen maar geld wilde verdienen. Ook vanaf hier waren er geen bussen richting noord. Ik moest terug naar zuid-westen ofterwijl naar Lima. Que éstupido! In de collectivo zat een schattig 18-jarig jongetje die vroeg of hij me kon helpen met de bus en of ik van te voren met hem wilde eten. Prima, op naar het busstation, ticket geboekt en hij nam me mee naar een fast-food restaurant.. Als hij al een kans bij me had gehad dan was die nu ook vergaan voor hem..

Eenmaal in Lima, heb ik meteen de bus gepakt naar Huaraz. En daar gaat mijn volgende verhaal verder!

Besos!