Hornbill Street

Daar ben ik weer! Ik heb de eerste 2 weken er op zitten. Wow, wat gaat het snel!! Ik kan al een heel boek vol schrijven, maar dat zal ik jullie besparen. Ook zal ik proberen de vele zonnestralen die we hebben mogen ontvangen te beperken in dit verhaal..

Ik was gebleven bij zondag 21 februari toen we netjes werden ontvangen door onze toekomstige collega’s en baas. De poort ging open met daarbij een lange oprit, waarbij ik tijdens het parkeren al de 2 honden opmerkte:). Ze stormden uiteraard op ons af, nouja, misschien dat wij wel op hun afstormden.. Bo en Storm, een Border Collie en een Husky. Prachtige honden, bijna vervangbaar voor mijn Jos.

Verder waren er 3 collega’s, Angela uit Nederland, Claire uit Wales en Rachel uit Engeland. Alle drie ooit een keer verliefd geworden op Zuid-Afrika, inclusief de mannen. Mijn baas, Geert (Nick voor Engelstalige) en zijn hoogzwangere vrouw, Freya waren er ook. Aan hun hebben wij deze stage te danken. Zij hebben 8 jaar geleden besloten om een touroperator op te zetten in St. Lucia. Fanatieke, buitengewoon slimme biologen, met veel passie voor Zuid-Afrika. Hoog gekwalificeerde gidsen voor op land maar, met name Freya, ook voor de onderwaterwereld. Ze kunnen dus niet alleen leuk vertellen over de natuur, maar ze hebben ook een fantastisch bedrijf op weten te zetten.

De ouders van Geert, Moni en Henk, waren er ook. Die hebben een heerlijk leven, namelijk 3 maanden Nederland, 3 maanden Zuid-Afrika, 3 maanden Nederland, 3 maanden Zuid-Afrika. Wie wil dat nou niet?
Ze verblijven hier in een huurhuisje, met zwembad. Verder kunnen ze doen en laten wat ze willen en dus volop genieten van hun pensioen.

Ik ben de kinderen van Rachel en Angela vergeten te noemen. Ja, ondertussen zijn ze niet alleen verliefd geworden, maar ze zijn ook getrouwd en hebben baby’s gekregen. De baby van Rachel heet Oliver en de baby van Angela heet Lia. En we hopen dat zij ook ooit gaan trouwen!

Oke, de pizza’s, die zijn Angela, Geert, Mayke en ik gaan halen. Het werd al meteen duidelijk dat ze geen haast hebben in Afrika. Het scheelde dat we tijdens het wachten uitzicht hadden op het estuarium van St. Lucia. We konden dus op ons gemak de flamingo’s, reigers, krokodillen en nijlpaarden bekijken.
Na een heerlijke maaltijd en een gezellige avond zijn we snel het bed in gekropen om vervolgens weer vroeg op te staan voor ons eerste stagedagje.

De eerste dag verliep vrij relax. In de ochtend een korte introductie waarna we zelf het dorp mochten verkennen per fiets. Mayke en ik zijn naar het strand gefietst en vervolgens via het pad langs het estuarium (riviermonding) terug gefietst. St. Lucia is vrij klein, met maar een aantal straten in het hele dorp. In de hoofdstraat vind je een aantal restaurants, bars, een paar souvenirwinkeltjes en de Spar.

St. Lucia is gelegen aan de Indische oceaan, wat betekent dat het zeewater altijd tussen de 22 en 30 graden is, en aan het grootste estuarium van Afrika. In het estuarium leven maar liefst 1300 nijlpaarden, 1000 krokodillen, en nog meer vogels en vissen.
Kan je het al voorstellen dat er iedere nacht 1300 nijlpaarden het meer uit komen om lekker bij mij om de hoek te gaan grazen?

Verder is St. Lucia omringd door het Simangaliso Wetland Park. Het park is door UNESCO tot Zuid-Afrika’s eerste natuur Wereld Erfgoed verklaard. Het park ligt dus 10 minuten rijden van mijn huis af. Een klein gedeelte van het park is afgesloten van het grote gedeelte waar het ‘gevaarlijke wild’ leeft. In het kleine gedeelte leven alleen wilde beesten die in principe niet gevaarlijk zijn voor de mensen waardoor je hier kan wandelen, fietsen of wat dan ook. Uiteraard kunnen we wel een luipaard tegen komen, maar dan kan ook bij ons in de tuin aangezien katten altijd goed kunnen klimmen…

Wij zijn dan ook op de tweede dag van stage in de morgen een rondje gaan rennen in dit gedeelte van het park. Zebra’s, wrattenzwijnen, antilopen en gnoes renden om ons heen. Wat een heerlijk gevoel. Geert en Storm waren met ons mee. Ik had Storm aan de lijn vast, wat mij na een paar minuten gesloopt had, aangezien hij een stuk fitter is dan mij. Hij trok mij mee ongeacht of ik wel of niet harder wilde rennen. Geert had er ook een aardig tempo in zitten en de zon deed aardig haar best om 7 uur in de morgen.. Dat alles bij elkaar waren Mayke en ik na 5 km helemaal gesloopt.
Desondanks een goede start voor onze tweede stagedag. Er werden een aantal dingen uitgelegd en taken gegeven zodat wij ook aan het werk konden.

Op het werk zijn ze gelukkig erg flexibel met werktijden. In principe is het van 8 tot 17 uur werken met 1 uur pauze. Je mag je pauze overslaan en snel iets eten bij de computer en ondertussen doorwerken, je mag eerder beginnen of later beginnen. Het maakt allemaal niks uit zolang we maar 8 uur werken! Dus wij proberen uiteraard op tijd te beginnen zodat we kunnen genieten van de namiddag. We zijn dinsdagmiddag na het werk dan ook naar het huisje van de ouders van Geert gegaan. Die hebben een heerlijk zwembad waar wij even een uurtje in gelegen hebben. Op weg naar huis hebben we een hapje gegeten bij Alfredo’s, een Italiaans restaurant. Men zegt dat ze hier de beste steak hebben van het dorp hebben, dus die heb ik dan maar meteen geprobeerd en hij was heerlijk!

Woensdag is ons projectdagje. Ik moet een stage opdracht maken voor school waar ook het bedrijf werkelijk iets aan heeft. Ik wil het er voorlopig nog niet over hebben. Het enige wat ik nu zeg; alle tips over Malawi op het gebied van toerisme zijn welkom

Donderdag zijn we om 5 uur ’s morgens vertrokken naar het park om een ‘self-game drive’ te doen. Met de auto door het nationaal park rijden, op zoek naar wild! Geert ging mee, dus wij dachten natuurlijk dat het helemaal goed zou komen met zo’n hoog opgeleide gids aan ons zijde. Helaas hebben we die ochtend niet veel wild gezien. Alleen een hyena en wat impala’s hebben we gezien. Volgende keer beter!

Het scheelt dat we een grote tuin hebben met hele wilde dieren! De 2 honden uiteraard, verder hebben Geert en Freya nog 2 hamsters. In de tuin komen regelmatig velvet apen een kijkje nemen. In de avond/nacht komen er weleens bushbaby’s in de bomen van onze tuin. Laatst zaten er een kameleon en haar baby kameleon in de boom. Diverse soorten mestkevers kruipen hier rond, waar ik zelf niet zo heel blij van word. Dan hebben we nog de padden en die maken een herrie, daar word je bang van! In de straat of tijdens het wandelen zie je wel eens een duikertje de bosjes in wegduiken. Apen kom je altijd tegen tijdens het wandelen en een soort van eekhoorns waar ik de naam nog niet van weet. En er stak laatst een schildpadje de straat over en een nijlpaard kwam voorbij gelopen in onze straat..

Mayke en ik wonen aan het kantoor. Geert heeft 2 huizen gehuurd (2 onder 1 kap) die naast elkaar liggen en de tuin daarbij delen. In 1 huis bevindt zich het kantoor met daarbij 2 slaapkamers, keuken en badkamer. Daar wonen wij dus. In het andere huis wonen Freya en Geert dus. Het is een heerlijke locatie om te wonen. We hebben vooral een leuke tuin waar we kunnen relazen in het gras of in de hangmat. Er is een zwemvijver die nog in de maak is en we hebben een moestuintje waar sla en verschillende soorten kruiden groeien. Binnenkort hoop ik daar nog wat chili ‘s en komkommer te kunnen laten groeien.

We gaan weer even terug naar het verhaal. Vrijdagmorgen zijn we weer gaan rennen waarna we weer aan de slag gegaan zijn op kantoor. En toen was het weekend! In de namiddag hebben we een juice gehaald. Dit hebben we ook maar meteen voor de poetsvrouw en de tuinman gedaan. We vonden het zo zielig dat ze in die felle zon zo hard aan het werken waren. De poetsvrouw, Sim komt 3 keer in de week poetsen. Daar hebben wij natuurlijk ook een beetje geluk mee, want dan hoeven wij de badkamer en de keuken niet zo vaak te poetsen:). De tuinman komt ook 3 keer in de week, tsja het is een grote tuin..

In het weekend zelf hebben we niet zo heel veel gedaan. Voornamelijk uitgerust. Zaterdagavond zijn we gaan uiteten en stond op de planning om het nightlife van St. Lucia te ontdekken. Tijdens het uiteten vroeg het personeel al waar we heen gingen na het eten (aangezien er nooit echt jonge blondies in het dorp rondhuppelen). Toen we eenmaal klaar waren met ons overheerlijke fish platter (voor mijzelf dan), nodigde een groepje jongens ons uit om een drankje te nuttigen met hun. Dat konden wij uiteraard niet afslaan en kregen wij een typisch Zuid-Afrikaans shotje. Dolenthousiast en nieuwsgierig dat we waren kregen wij iets voor ons neus waar we niet heel blij van werden. Wie gaat er nou een shotje drinken waarbij je wodka moet opsnuiven? Het opsnuif gedeelte was een beetje to much voor ons. We begonnen spontaan te huilen..

We zijn verder naar 2 kroegen gegaan waar we eigenlijk nog een keer van moesten huilen. Maar al vrij snel geaccepteerd dat St. Lucia nou eenmaal niet echt een wild nachtleven heeft. Nadat de kroegen sloten vonden Mayke en ik het wel leuk om nog een hippo tour te ondernemen. De groep jongens waren ook blijven plakken waar wij uiteraard gebruik van hebben gemaakt. Zij wilden met alle liefde ons rondtoeren door St. Lucia, op zoek naar nijlpaarden. Echter, eenmaal gevonden waren wij iets té enthousiast waardoor de nijlpaarden de bosjes indoken…

Zondag was het voornamelijk bijkomen van de zaterdag en ons voorbereiden voor een nieuwe werkweek. Maandag mocht ik naar het Guesthouse Avalone gaan om daar mijn eerste werkdag te ondergaan. Ik zal daar iedere maandag werkzaam zijn om de eigenaresse, Monica, te helpen met allerhande klusjes. Als eerste mocht ik het ontbijtbuffetje klaar maken waarna we zelf er ook van mochten genieten. In de keuken staan 2 kokkinnen, Precious en Happiness, die alles voorbereiden voor het ontbijt, alle kamers poetsen en de was doen. Ik heb hen verder geholpen met kamers poetsen, strijken en wassen. Wat me voornamelijk opviel was dat ze het niet gewend zijn om blanke vrouwen aan het werk te zien. Na iedere 10 minuten vroegen ze of ik nog geen pauze wilde nemen en of ik nog niet moe was. Ze stonden ook verbaasd te kijken dat ik een bed kan verschonen..

Uiteindelijk heb ik ze mijn lunch gegeven, een lekkere sandwich met ei en kip, omdat ik weet hoe weinig ze verdienen.. In Zuid-Afrika liggen de salarissen erg laag. Precious en Happiness verdienen 2000 rand per maand en krijgen 4 dagen vrij achter elkaar. Dus 26 dagen werken, 4 dagen vrij. 2000 rand is 116 euro. Precious heeft 5 kinderen en Happiness 1 kind. Het is goedkoop in Zuid-Afrika, maar dit is absurd weinig.. Hopelijk kan ik ze in de komende 5 maanden verwennen met bijvoorbeeld kleding of een hapje eten.

Ik heb een leuke eerste morgen gehad en in de middag ben ik weer verder gegaan op kantoor. Dinsdag zat ik weer de hele dag op het kantoor. In de middag kwam een vriendin van Geert langs om haar auto te droppen. Die mogen Mayke en ik namelijk voor 4 maanden ‘huren’. We hebben dan dus ook meteen in de avond boodschappen gedaan bij de Pick&Pay, een fatsoenlijke supermarkt 25 minuten hier vandaan.

De rest van de week hebben we op kantoor gezeten en aan onze stageopdracht gewerkt. In de morgen een paar keer naar het strand geweest met de honden om samen actief te zijn. Donderdagmiddag zijn Mayke en ik met Freya naar haar paard gegaan. Ja want Freya heeft ook nog een paard, Tulula, en doordat ze zwanger is en dadelijk een baby heeft, zal ze minder tijd hebben om het paard te verzorgen. Mayke is een ervaren rijdster dus zij krijgt de taak om Tulula te verzorgen. Ik ben een onervaren rijdster en ik houd van paarden, dus ik maak graag gebruik van deze situatie. Tulula staat namelijk met een aantal andere paarden bij een stalling. De paarden worden gebruikt voor tours in St. Lucia en als er een keer een paard over is mag ik daar op rijden.

Vrijdagmiddag zijn we vertrokken naar Kosi Bay. de volgende keer ga ik hier verder met mijn verhaal!

Veel leesplezier! Ik vind dat ik de hoeveelheden zonnestralen goed gedoseerd heb!?!